Leven

Het voelt vaak alsof er wat obstakels bestaan tussen mij en het goede leven. Omstandigheden die mij ervan weerhouden te kunnen genieten, dingen die nog net even anders moeten voordat ik mezelf kan toestaan om echt te leven.

Ik had bijvoorbeeld een baan waar ik echt niet blij van werd. Het gaf geen voldoening, droeg weinig bij en ik kon er niks met de dingen die ik had geleerd. Het voelde niet alsof ik daar mezelf kon zijn. En dus, zoals de meeste mensen zouden doen (denk ik) stelde ik het solliciteren zo'n driekwart jaar uit en zocht ik daarna een nieuwe baan.

Mijn nieuwe baan is als een op maat gemaakt jasje. Het past precies. Het is spannend, want uitdagend en er is nog zoveel te leren. Het geeft voldoening, want het draagt bij aan de wereld op een manier die bij me past.

En wat denk je?

Het goede leven stond nog steeds daar op de horizon. Nèt buiten bereik.

Dat kwam natuurlijk doordat ik single was. Hoe kan ik nou genieten van het leven als ik alleen ben? Ik ben iemand die blij wordt van diepgaande connectie. Ergens diep van binnen nog steeds op zoek naar een echt thuis, naar veiligheid, naar geborgenheid... Naar liefde. Niet gek dus, dat mijn leven nog niet helemaal af voelde.

Ik ging daten, ontmoette een leuke jongen, we ondernamen leuke dingen samen, ik stelde diepe vragen, hij gaf diepe antwoorden. En daar was het: liefde, veiligheid, geborgenheid.

En toch, helemaal in mijn leven aanwezig zijn lukte me nog niet echt. Het leven is goed, het klopt, ik doe de dingen die ik leuk vind, met mensen die leuk zijn, en -

... stap nog steeds met tegenzin uit bed. Ben er net niet helemaal. Leef vooral in mijn hoofd, een beetje in mijn lichaam en slechts zelden in mijn leven. Ik ben er wel, maar ik ben er niet.

Dat komt natuurlijk omdat ik nog geen vrijwilligerswerk doe. Of omdat ik te weinig tijd voor creativiteit heb. Omdat ik mijn vrienden niet genoeg zie? Omdat ik ooit zou willen toneelspelen en dat nu nog niet doe! Of omdat ik juist te veel hobby's heb? En te weinig tijd voor mezelf? Is er gewoon te weinig tijd, is dat het?

Als ik het zo bezie, dan zijn er inderdaad obstakels tussen mij en het goede leven. Mijn probleemoplossende brein, bijvoorbeeld. Mijn brein wil oplossen. Fixen. Afmaken. En zal altijd een probleem vinden om in die behoefte te voldoen.

Dan rest ons slechts 1 vraag...

Hoe stop je daarmee?

Je hoort het over een week :)